Rysunek

Cele ogólne przedmiotu:

- poszerzenie wrażliwości, wyobraźni, pamięci wzrokowej

- poszerzenie umiejętności posługiwania się rysunkiem, celem którego jest zapis koncepcji wyobrażeń, wrażeń i idei

projektowej

Cele dydaktyczne [efekty nauczania i kompetencje]:

- tworzenie warunków do kształtowania się indywidualnych postaw twórczych wraz z poszerzenie skali możliwości

estetycznych

- poszerzenie działania rysunku wspomagane świadomymi racjonalnymi decyzjami

- poszerzenie wiadomości co do genezy znaków plastycznych oraz poszerzenie relacji zachodzących w procesie

poznawczym a procesie kształtowania języka wizualnego

Edukacja w Pracowni Rysunku na II stopniu studiów na kierunku Wzornictwo (1–3 semestrów) ma na celu poszerzenie wrażliwości, wyobraźni i pamięci wzrokowej. Umiejętność posługiwaniem się rysunkiem w celu zapisu wyobrażeń

oraz koncepcji i idei projektowych. Wspomaganie intuicyjnych działań rysunkowych świadomymi racjonalnie motywowanymi decyzjami. Budowanie świadomości genezy znaków plastycznych oraz relacji zachodzących między procesem poznawczym a procesem kształtowania języka wizualnego.

Kurs obejmuje zagadnienia:

– studium budowy przestrzennej – złożone układy kompozycyjne oraz wieloznaczność możliwej problematyki

podejmowanej przez studenta

– ruch – fazy ruchu. Obserwacja obiektu/ układów złożonych z różnych ujęć (zmiany zachodzące między rysownikiem

a analizowanym obiektem)

– struktura i cechy powierzchni zawarte w wartościach graficznych zapisu

– światło i cień – wartości graficzne budowy układu graficznego

– możliwość penetracji zagadnień z obszaru problematyki związanej z pracownią dyplomującą

Szczegółowy wykaz tematów i ćwiczeń:

1. Rysunek układu przestrzennego, martwej natury, jako propozycja szerszej penetracji graficznej układu kompozycyjnego

2. Kontynuacja rysunku. Korekty indywidualne

3. Kontynuacja rysunku. Korekty indywidualne, korekta podsumowująca ćwiczenie.

4. Rysunek układu przestrzennego, martwej natury oraz postaci poprzez „Świadomy powrót do szkiców“, które następnie posłużą do dalszych działąń związanych z kreacją w innej materii – nowych mediów

5. Kontynuacja podjętego zagadnienia

6. Kontynuacja podjętego zagadnienia

7. Kontynuacja podjętego zagadnienia

8. Podsumowanie ćwiczenie

9. Układ perspektywiczny/ model/ układ kompozycyjny. Indywidualny komentarz rysunkowy do podjętego zagadnienia

10. Kontynuacja rysunku. Korekty indywidualne

11. Układ perspektywiczny/ model/ układ martwej natury. Konstrukcja jako pewnego rodzaju struktura umożliwiająca analizę i zależności zachodzące w bryłach i przestrzeni, określana rzutami i przekrojami. Propozycje wartości graficznych zapisu rysunkowego narzucone/ zaproponowane przez obserwatora (studenta) w trakcie pracy nad rysunkiem

12. Kontynuacja rysunku. Korekty indywidualne

13. Kontynuacja rysunku. Korekty indywidualne

14. Rysunek układu przestrzennego wraz z postacią/ postaciami. Zbieranie informacji o danym obiekcie, uzyskanie poglądu na jego formę i wartość graficzną.

Rozwiązania przestrzenne i sposoby jej zapisu jako struktura rysunku z wykorzystaniem zjawisk nie tylko zaobserwowanych. Korekty indywidualne

15. Kontynuacja rysunku. Korekty indywidualne

16. Podsumowanie efektów pracy w semestrze/ przegląd

Wykaz literatury, literatura podstawowa:

– Brascay J., Anatomia dla artysty (Układ kostny, Układ mięśniowy powierzchniowy (częściowo)), Ossolineum Wrocław 1988 – Strzemiński W., Teoria widzenia, Wydawnictwo Literackie, Kraków, 1958 (1969)

Wykaz literatury, literatura uzupełniająca:

– Grabska E., Morawska H., Artyści o Sztuce (od Van Gogha do Picassa), PWN, 1961 (1969) – Białostocki J., Teoretycy pisarze i artyści o sztuce 1500-1600, PWN, Warszawa 1985 – Werner J., Podstawy technologii malarstwa i grafiki PWN Warszawa 1985 (1989)

– Rzepińska M., Historia koloru w dziejach malarstwa europejskiego, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1979

(1983, 2009 (reprint))

– Simblet S., Anatomia dla artystów, Arkady, 2004 – Bartel K., Perspektywa malarska, PWN Warszawa, 1958, T.1. 1960 – T.2. 1958

Efekty kształcenia, sposoby weryfikacji efektów kształcenia oraz forma i warunki zaliczenia przedmiotu:

wiedza

K_W06

Efekty z matrycy efektów kształcenia:

posiada wiedzę z szeroko pojętej kultury oraz ma świadomość wzajemnych relacji sztuki i projektowania

Efekty uszczegółowione przez prowadzącego w ramach prowadzonego przedmiotu:

student powinien mieć wyrobioną postawę estetyczną, spójną dla działań zarówno na polu sztuki – rysunku, jak i projektowania (oczywiście w dalszym ciągu może się ona aktywnie zmieniać).

W dialogu z prowadzącymi ze swojej wiedzy

potrafi świadomie korzystać

korekta

ćwiczenia, wykład

K_W07

Efekty z matrycy efektów kształcenia:

Posiada wiedzę z szeroko pojętej kultury, w szczególności projektowania i sztuki.

Efekty uszczegółowione przez prowadzącego w ramach prowadzonego przedmiotu:

Podczas indywidualnej korekty może nawiązać dialog z prowadzącym w zakresie znajomości stylów, nurtów artystycznych, jak również artystów i ich dokonań.

Posiada znajomość pojęć z zakresu użycia technik rysunkowych oraz minimalną wiedzę związaną z nazewnictwem anatomii człowieka

korekta

ćwiczenia, wykład

umiejętności

K_U04

Efekty z matrycy efektów kształcenia:

student potrafi samodzielne podejmować decyzje racjonalnie motywowane w zakresie działań plastycznych

Efekty uszczegółowione przez prowadzącego w ramach prowadzonego przedmiotu:

od studenta na II st. studiów wyższych w Pracowni rysunku wymaga się aktywnego łączenia zdobytej wiedzy z praktyką, szczególnie w sferze podejmowanych decyzji rysunkowych oraz użycia

i łączenia technik manualnych z przetworzeniami komputerowymi

korekta

ćwiczenia, wykład

K_U07

Efekty z matrycy efektów kształcenia:

student posiada umiejętność syntezy w obszarze działań

rysunkowych

Efekty uszczegółowione przez prowadzącego w ramach prowadzonego przedmiotu:

student deklaruje swój obszar zainteresowań, samodzielnie wybiera problemy, które pragnie podjąć/ z którymi chce się zmierzyć

korekta

ćwiczenia, wykład

kompetencje społeczne

K_K01

Efekty z matrycy efektów kształcenia:

studenta cechuje niezależne podejście do problemów rysunkowych

Efekty uszczegółowione przez prowadzącego w ramach prowadzonego przedmiotu:

poszukuje innowacyjnych rozwiązań wspierając swoje działania inspiracjami oraz szeroko pojętym procesem poznawczym

korekta

ćwiczenia, wykład

ocena cel. (5,5) – znakomita: zgodność rezultatów z problematyką studium (wiedza, połączona z twórczą interpretacją zagadnień poznawczych; umiejętność ujęcia doświadczeń; oszczędność, celowość, jednorodność użytych środków; umiejętności warsztatowe; siła wyrazu plastycznego; świeżość, oryginalność, atrakcyjność i klarowność wypowiedzi plastycznej; również znakomita umiejętność argumentowania własnych wyborów i działań podczas rozmowy z prowadzącym. Znaczne postępy w poszerzaniu i doskonaleniu umiejętności. Bardzo aktywny udział

w zajęciach (korekty)

ocena bdb (5) – b. dobra: zgodność rezultatów z problematyką studium (wiedza, połączona z twórczą interpretacją zagadnień poznawczych; umiejętność ujęcia doświadczeń; oszczędność, celowość, jednorodność użytych środków; umiejętności warsztatowe; siła wyrazu plastycznego; świeżość, oryginalność, atrakcyjność i klarowność wypowiedzi plastycznej; również bardzo dobra umiejętność argumentowania własnych wyborów i działań podczas rozmowy

z prowadzącym. Znaczne postępy w poszerzaniu i doskonaleniu umiejętności. Bardzo aktywny i udział

w zajęciach (korekty)

ocena db+ (4,5) – dobra (przynajmniej dobra i wyższa): zgodność rezultatów z problematyką studium (wiedza, połączona z twórczą interpretacją zagadnień poznawczych; umiejętność ujęcia doświadczeń; oszczędność, celowość, jednorodność użytych środków; umiejętności warsztatowe; siła wyrazu plastycznego; świeżość, oryginalność, atrakcyjność i klarowność wypowiedzi plastycznej; również ponadprzeciętna umiejętność argumentowania własnych wyborów i działań podczas rozmowy

z prowadzącym. Postępy w poszerzaniu i doskonaleniu umiejętności. Aktywny udział w zajęciach (korekty).

W tym przedziale mieszczą się również studenci, którym ewidentnie zabrakło któregoś z elementów: wiedzy, umiejętności, czy kompetencji społecznych, kwalifikujących studenta do wyższej oceny

ocena db (4) – dobra: zgodność rezultatów z problematyką studium (wiedza, połączona z twórczą interpretacją zagadnień poznawczych; umiejętność ujęcia doświadczeń; oszczędność, celowość, jednorodność użytych środków; umiejętności warsztatowe; siła wyrazu plastycznego; świeżość, oryginalność, atrakcyjność i klarowność wypowiedzi plastycznej; również poprawna umiejętność argumentowania własnych wyborów i działań podczas rozmowy

z prowadzącym. Postępy w poszerzaniu i doskonaleniu umiejętności. Aktywny udział w zajęciach (korekty)

ocena dst+ (3,5) – dostateczna (przynajmniej dostateczna i wyższa): zgodność rezultatów z problematyką studium (wiedza, połączona z twórczą interpretacją zagadnień poznawczych; umiejętność ujęcia doświadczeń; oszczędność, celowość, jednorodność użytych środków; umiejętności warsztatowe; siła wyrazu plastycznego; świeżość, oryginalność, atrakcyjność i klarowność wypowiedzi plastycznej; również dostateczna umiejętność argumentowania własnych wyborów i działań podczas rozmowy z prowadzącym. Dostateczne postępy w poszerzaniu i doskonaleniu umiejętności. Dostateczny (do oceny studenta) udział w zajęciach (korekty).

W tym przedziale mieszczą się również studenci, którym ewidentnie zabrakło któregoś z elementów: wiedzy, umiejętności, czy kompetencji społecznych, kwalifikujących studenta do wyższej oceny

ocena 3 – dostateczna: zgodność rezultatów z problematyką studium (wiedza, połączona z twórczą interpretacją zagadnień poznawczych; umiejętność ujęcia doświadczeń; oszczędność, celowość, jednorodność użytych środków; umiejętności warsztatowe; siła wyrazu plastycznego; świeżość, oryginalność, atrakcyjność i klarowność wypowiedzi plastycznej; również dostateczna umiejętność argumentowania własnych wyborów i działań podczas rozmowy z prowadzącym. Dostateczne postępy w poszerzaniu i doskonaleniu umiejętności. Dostateczny (do oceny studenta) udział w zajęciach (korekty)

ocena 2 – niezgodność rezultatów z problematyką studium (wiedza, połączona z twórczą interpretacją zagadnień poznawczych; brak umiejętności ujęcia doświadczeń, jednorodności użytych środków; niedostateczne umiejętności warsztatowe; niedostateczna umiejętność argumentowania własnych wyborów i działań podczas rozmowy

z prowadzącym. Niedostateczne postępy w poszerzaniu i doskonaleniu umiejętności. Niedostateczny (do oceny studenta) udział w zajęciach (korekty)

Każdy semestr kończy zaliczenie z oceną. Egzaminem z przedmiotu jest przegląd semestralny